W orędziu na ostatni Światowy Dzień Misyj­ny, który rokrocznie obchodzimy w trzecią nie­dzielę października, Ojciec Święty Benedykt XVI napisał: „Misją Kościoła jest /.../ wzywanie wszyst­kich narodów do zbawienia dokonanego przez Boga przez swego Wcielonego Syna. Toteż konieczne jest ponowne zobowiązanie się do głoszenia Ewangelii, która jest zaczynem wolności i postępu, braterstwa, jedności i pokoju (por. Ad gentes, 8). Chcę „po­nownie z naciskiem stwierdzić, że nakaz głoszenia Ewangelii wszystkim ludziom jest pierwszorzędnym i naturalnym posłannictwem Kościoła” (Evangelii nuntiandi, 14), zadaniem i posłannictwem, które rozległe i głębokie przemiany obecnego społeczeń­stwa czynią jeszcze bardziej palącymi. /.../

Cały Kościół musi się angażować w misję ad gentes, dopóki zbawcze panowanie Chrystusa nie zostanie w pełni urzeczywistnione: „Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu podda­ne” (Hbr 2, 8).

Nasze działanie misyjne jest konieczne. Wszy­scy, bez wyjątku, zostaliśmy do niego zaproszeni. Ojciec Święty wskazuje nam, w jaki sposób możemy włączyć się w to ogromne dzieło Nowej Ewangeli­zacji: „Proszę więc wszystkich katolików o modli­twę do Ducha Świętego, aby umacniał w Kościele zamiłowanie do misji szerzenia Królestwa Bożego oraz wspierania misjonarzy, misjonarek i wspólnot chrześcijańskich zaangażowanych na pierwszej linii w tej misji, niekiedy w środowiskach wrogich i w prześladowaniach.

Jednocześnie zapraszam wszystkich do dawa­nia widzialnego znaku wspólnoty między Kościoła­mi przez pomoc ekonomiczną, zwłaszcza w okresie kryzysu, jaki przeżywa ludzkość, aby młode Kościo­ły lokalne były w stanie oświecać ludy Ewangelią mi­łości.

Niech prowadzi nas w naszym działaniu misyj­nym Maryja Panna, Gwiazda Nowej Ewangelizacji, która dała światu Chrystusa, danego jako światło na­rodów, aby zaniósł zbawienie „aż po krańce ziemi” (Dz 13, 37).”

Na pierwszym miejscu zatem jest modlitwa, którą może ofiarować każdy i zawsze, kiedy tylko ze­chce, niezależnie od swojego stanu czy zawodu. Na tę modlitwę czekają misjonarze. Nie jest bowiem łatwo głosić Ewangelię, Dobrą Nowinę opartą na miłości do Boga i szacunku dla każdego człowieka, w wa­runkach piętrzących się problemów i trudności spo­łecznych, a czasem nawet prześladowań, gdy ludzie żyją w skrajnym ubóstwie i nędzy. Naszej modlitwy potrzebują także młode wspólnoty chrześcijańskie, aby mimo spartańskich warunków bytowania, nie zniechęcały się, ale wzrastały w wierze i dawały in­nym świadectwo ewangelicznej miłości.

Drugim znakiem solidarności i wspólnoty mię­dzy Kościołami, jest pomoc materialna, na mia­rę naszych możliwości. Bez tej materialnej pomocy misyjna działalność w krajach głodu, wojen i pry­mitywnych, niekiedy okrutnych tradycji jest bardzo trudna, wręcz niemożliwa. Wszyscy, którzy swoimi ofiarami wspierają misje, o co prosi Papież, przyczy­niają się do rozwoju tej działalności, a przez swoją ofiarność świadczą miłosierdzie potrzebującym i mówią im, jak wielce Miłosierny jest Bóg, w które­go wszyscy wierzymy i którego kochamy.

Drodzy Państwo! Jesteście naszymi cennymi Współpracownikami w dziele ewangelizacji, w któ­rym Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego na różnych kontynentach uczestniczy. Celem stworzenia głębszej jedności i lepszej współ­pracy nasz Referat Misyjny przygotował niniejszy Informator zatytułowany „Misyjnym Szlakiem”. Na jego łamach będziemy prezentować Państwu na­szych Współbraci posługujących w dalekich krajach, ich pracę, trudności, jakie napotykają, oraz warunki, w jakich żyją tam ludzie. Ponadto pragniemy, aby Je­zuicki Informator Misyjny pełnił rolę „pośrednika” między misjonarzami a tymi, którzy będą wspierali ich posługę, tak duchowo jak i materialnie. Na jego łamach zamierzamy przedstawiać m.in. konkretne potrzeby i planowane projekty oraz informować na­szych Darczyńców o poziomie ich realizacji.

Z ufnością powierzamy Wszechmocnemu Bogu wszystkich naszych Drogich Współpracowników i Przyjaciół Misji oraz wszelkie plany i zamiary związane z naszym lepszym zaangażowaniem się w działalność misyjną Kościoła. Prosimy jednocześ­nie naszego Zbawiciela, aby nam, w tych poczyna­niach, łaskawie błogosławił.