W krajach misyjnych, biednych krajach Trzeciego Świata, edukacja, obok ewangelizacji, programu żywnościowego oraz opieki zdrowotnej, należy do pierwszych potrzeb, jakie misjonarze zapewniają swoim podopiecznym.
I zgodnie z tym wielokrotnie sprawdzonym programem rozwijają posługę misyjną jezuici. Oczywiście potrzebna jest nam pomoc: modlitwa, ale i ludzie – wolontariusze, w miarę możności różny sprzęt, urządzenia techniczne i… pieniądze.
Tym razem prosimy o pomoc w budowaniu szkoły średniej. Konkretnie chodzi o szkołę w mieście Kasungu w Malawi. Oddalone o 120 km od Lilongwe, stolicy Malawi, jest największym, centralnym ośrodkiem aż trzech malawijskich prowincji. Prowadzimy w nim parafię i współuczestniczymy w zarządzaniu kilkoma szkołami podstawowymi. Obecnie planujemy budowę szkoły średniej.
Chcemy wybudować szkołę i prowadzić ją we współpracy z Ministerstwem Edukacji w Malawi. Rząd zapewni wynagrodzenia dla nauczycieli oraz części personelu, my uzupełnimy personel o dodatkowe osoby, które będą rozumiały i realizowały naszą koncepcję formowania osobowości zgodnej z celami wychowania ignacjańskiego.
Szkoła będzie realizowała program nauczania zatwierdzony przez rząd, co umożliwi jej absolwentom kontynuowanie studiów w lokalnych szkołach wyższych i na uniwersytetach. Jezuici natomiast będą mogli sami zatrudniać nauczycieli i decydować o programie wychowawczym, który będzie promował etos jezuicki. Będą również mogli wybierać dyrektora szkoły.
Potrzebujemy więc funduszu, aby uzupełnić wyznaczony nam, opłacany przez rząd, personel o dodatkowe osoby do realizacji naszej koncepcji wychowawczej. Chcemy dysponować tym funduszem już od samego początku, aby stworzyć dobry, motywujący system wynagradzania pracowników.
Przewidujemy szkołę z internatem dla około 500 uczniów. W 50 proc. będzie ona koedukacyjna. Jest to bardzo ważne, ponieważ chcemy, by nasza edukacja uwzględniała kwestię płci i promowała coraz zdrowsze relacje między nimi. Tutaj są to wartości niezwykle aktualne i jeszcze długo takimi pozostaną.
Celem zbudowania tej szkoły jest też danie większej szansy młodzieży z ubogich rodzin. Natomiast główną częścią przedsięwzięcia wychowawczego będzie wzbudzenie refleksji i poszukiwanie rozwiązań skierowanych do większości, czyli do ubogich. Chcemy, by każdy podejmowany temat był dla uczniów okazją do przemyśleń, jak uprzywilejowani mogą eliminować przyczyny ubóstwa.
To uprzywilejowanie na rzecz ubogich znajdzie wyraz także w tym, że pewien procent młodych z okolicy znajdzie w tej szkole miejsca pracy. Ponadto jest naszym zamiarem, aby każdy uczeń był zaangażowany w działalność społeczną na rzecz podnoszenia poziomu życia w pobliskich wioskach oraz dwunastu okolicznych szkołach podstawowych. To będzie najistotniejsza część programu wychowania naszej szkoły.
Współpracując z malawijskimi programami nauczania, chcielibyśmy mieć udział w rozszerzaniu i doskonaleniu tych programów. Naszym celem jest połączyć najwyższy poziom umiejętności akademickich z kształceniem umiejętności życia i formowaniem charakteru. Planujemy robić to poprzez ciągłą formację naszego personelu, a nasze środki i nasz personel udostępniać lokalnym szkołom podstawowym, aby im również pomóc ulepszać ich służbę na rzecz dzieci z regionu.
Wszystkie powyższe cele – partnerska współpraca z Ministerstwem Edukacji, promowanie równości płci, lokalny program nauczania zmodyfikowany w duchu wychowania ignacjańskiego, pierwszeństwo dla mniej uprzywilejowanych, nauczanie połączone z rozwijaniem umiejętności życia i kształtowaniem charakterów, odpowiedzialność za całe środowisko, dyspozycyjność naszych pracowników i instytucji do pomocy w podnoszeniu standardu życia lokalnej społeczności – będą zintegrowane w projekcie tej instytucji.
Nasz projekt, pokrótce przedstawiony powyżej, zapewni zaangażowanie całej społeczności szkolnej w kształtowaniu przyszłych liderów, którzy będą osobami sumiennymi, kompetentnymi i współczującymi oraz świadomymi swojej odpowiedzialności za przekształcanie społeczeństwa według wartości chrześcijańskich.